De opdrachtgevers voor deze tafel kwamen met een idee dat zij ergens anders gezien hadden. De tafelpoten zouden door het blad heen moeten steken, en voor de helft in uitsparingen in het blad moeten vallen. De uitsparingen zouden rondom de poten ongeveer 25 mm groter moeten zijn dan de dikte van de poten, zodat je langs de poten de regels kunt zien lopen. Tijdens het uittekenen van dit idee kwam ik tot een variatie op dit idee. Want het is toch het leukst om steeds weer een nieuw ontwerp uit te voeren.
De poot steekt nog steeds door het blad, maar nu op de hoek. Het idee van het ruim om de poot heen lopen van het blad is gehandhaafd en zelfs verder doorgevoerd. De hele verbinding van poot, regels en blad is zichtbaar gemaakt door de poten hol te maken en de regels helemaal door de poten heen te laten lopen.
Het is een leuk idee, maar wel bijzonder lastig uit te voeren. De gaten moeten in de vier onderdelen van de poot gehakt worden, vóórdat de poot verlijmd wordt. Dat betekent dus dat er 16 gaten gehakt moeten worden, en wel zeer precies, want als ze te ruim zijn, wordt de tafel al gauw gammel.
Hier is te zien dat iepen goed te bewerken is, mits je een scherpe beitel hebt. Ookal moet ik hier kops hout steken, het afgestoken hout vormt een mooie krul. De beitel snijdt door het hout, (bijna) als een mes door de boter.
En als de gaten dan klaar zijn, kan de poot verlijmd worden. Dit gebeurt met een proefpen in de gaten, zodat ik zeker weet dat de gaten goed tegenover elkaar zitten. Als de tangen aangedraaid zijn, moeten de proefpennen er wel weer uit, want na droging van de lijm zou dit wel eens niet meer kunnen lukken…
Het onderstel zit in elkaar. De tafel begint te voorschijn te komen.
Ondertussen heb ik het blad verlijmd uit mooie brede stroken iepenhout. Op de cirkelzaag heb ik de uitsparingen in de hoeken gezaagd, het laatste stukje doe ik met een Japanse handzaag. Het voordeel van deze zaag is in dit geval dat op de rug geen kapje zit.
Natuurlijk moet het blad even gepast worden. Het moment dat een ontwerp voor het éérst gematerialiseerd in hout voor je staat is elke keer weer magisch. Je hebt wel bedacht dat het waarschijnlijk een leuk idee is, en het uitgetekend, maar het is elke keer weer de vraag hoe het uitpakt. Soms is het eindresultaat even wennen, maar in dit geval was ik meteen verkocht!
Blad en onderstel worden in de lijnolie gezet. Nu komt de kenmerkende schoonheid van het hout sterk naar voren: de fijne spiegeltjes van het kwartierse hout, de fraaie vlammen van het dosse hout en de donkere welvende lijnen van de rest.
Et voilá: de Iepen Open.cc
